Heftroman der
Woche
Oberhessisches Sagenbuch Teil 49
Oberhessisches Sagenbuch
Aus dem Volksmund gesammelt von Theodor Bindewald
Verlag von Heyder und Zimmer, Frankfurt a. M., 1873
Werwolf am Rainhof
In der Mundart der Umgegend
Moi Eller hott mersch, bie eich noch su e klôi Madchesding wahr, glôatt deck verzäihlt, doss fir Zeide däi biese Minsche seich ian Wärwilf verschtahlt hätte. Aach ias ehr sälwer emôal ian der Oart e wonnerlich Geschieht bassehrt. Nämlich e sû: Ehr Loit hû Haa gemoht uffem Platz iam Feld, bû mersch haast: »Uff der Päifersch Schaanz.« Säi hottes Aesse ianner Mahne uffem Kobb, en trahts enaus zor Meddôakssobbe. Wäi se uff däi Wiss kimmt, saast se däi Mahn uffen Burrem, dôacht se zaii, en gitt eweck däi Loit ze ruffe. Ezzet, bie se dodervô wiarrerkimmt, en guckt nôaeh, se ias Alles raddebutz uff gefrässe, meht Schtomb en Schtiel, vurablich däi gaude Oelepaakuche sein ewek, nor sû e klôi bessi Sobbe ias noch dô. Môi Eller, näit faul, läfft schwinn haam, en langt Schbeck en Wörscht, dässe doch kôin Honger sinn laide. Äwe setze se noch bei dem Dröbbche Sobbe, se brecht der uch e Wärwolf dorch däi Häcke, en schtracks uffse lus, äss wottersche verjahn, en aach dôas Läist ian frässe. Säi der äwer uffgeschbronge, däi Mannskerl ehr Senste erwescht, en uffen Uhold enieh gehaage, en fir Grissel meht enah gekresche gottsmärterlich. Dôa gitt der ungebäten Gast firren dorch, wäi en Hôas, — en Aagebleck, en eweck wahrer! Hä sôakk rond aus, bie en Bär, en hatt aach en Buckel, väil braider, bie en nadirlicher Wolf. Dias Schtöckelche hott moi Eller deck verzäihlt, merr konns gedrust gekläwe, es ias hôart en fest wuhr.
Wer dies lesen und übersetzen in der Lage ist, kann dies gern uns allen in Form eines Kommentars zukommen lassen. Vielen lieben Dank im Voraus.